o Prawdziwej Miłości | przypowieść

259 Views

ZapiszZapisanoRemoved 0

Przypowieść o Prawdziwej Miłości

Prawdziwa Miłość

– Stefan, powiedz, czy ty mnie kochasz?

– To ty powinnaś znać odpowiedź na to pytanie.

– … Sama nie wiem. Mam takie uczucie, jakbyśmy byli razem i jednocześnie… nie rozumiem tego: serce podpowiada, że kochasz, a umysł…

– Serce zawsze ma rację – wierz sercu. Umysł widzi tylko powłokę, w czasie gdy serce patrzy na istotę tego, co się dzieje.

– Hmm… a możesz mi to wyjaśnić?

– Nie wiem, ale spróbuję. Co chcesz wiedzieć?

– Dlaczego nigdy nie jesteś o mnie zazdrosny? Na przykład wczoraj miałam wrażenie, że próbujesz zbliżyć mnie z Andrzejem, zamiast mnie od niego odciągnąć. A wiesz, że jeszcze trochę i przespałabym się z nim…

– Czy to jest powód do zazdrości?

– A nie boisz się, że po tym cię zostawię?

– Nie…

– I tego nie rozumiem – kochasz mnie i nie boisz się mnie stracić? Jak to możliwe?

– Wiesz, oprócz ciebie ja jeszcze bardzo kocham morze…

– ???

– Mogę godzinami siedzieć na brzegu i podziwiać jego przypływy, fale, odblaski w świetle księżyca… Zostawiam morze i znowu wracam… Ono zawsze jest takie samo i za każdym razem inne, to spokojne i czułe… to wzburzone i szalejące. I nie obchodzi mnie ile jeszcze osób cieszy się morzem w tym samym momencie… ile osób pływa… ile statków płynie. Mi wszystko jedno, z którego brzegu podchodzę do morza, czy będę w nim pływał, czy nawet nie wejdę do wody, czy kiedykolwiek jeszcze przyjdę… Morze zawsze jest przy mnie. Jego wody są w podmiejskiej rzece, w ulewnym, letnim deszczu, w wodzie z kranu, a rano w kubku gorącej kawy… Morze codziennie karmi mnie miłością, bo moja miłość jest w sercu.
Spójrz w oczy każdego, kochanego mężczyzny, z którym będziesz po mnie, i zobaczysz tam mnie. Tak i ja widzę ciebie w oczach innej dziewczyny, z którą czuję się dobrze. Prawdziwa miłość żyje póki bije serce i nic nie może jej zabić. Dlatego nie boję się, że cię stracę, bo moja miłość jest ze mną.