Przypowieść o dobrych uczynkach
– Dobre uczynki dokonywane spontanicznie są cenniejsze od tych celowych i zamierzonych – powiedział kiedyś Mistrz.
To wywołało lawinę pytań, ale Mistrz sprytnie uchylił się od odpowiedzi. Zawsze tak postępował, gdy uznawał, że czas odpowiedzi jeszcze nie nadszedł.
Aż pewnego razu Mistrz zabrał swoich uczniów na koncert światowej sławy pianisty. Gdy wszyscy zachwycali się muzyką i ruchami palców pianisty, Mistrz szepnął swoim uczniom:
– Ruchy palców tego pianisty po klawiszach nie mogą być celowe i zamierzone. Gra tej jakości, to gra Podświadomości. Pianista nie zastanawia się, którym palcem jaki dźwięk wydobyć. On po prostu jest tym dźwiękiem.
Tak i wy, gdy dobre uczynki czynicie, nie zastanawiajcie się jak je czynić i co zrobić. Po prostu dobro czyńcie… a będziecie dobrem.
Prawo Analogii – Krąg Przyjmowania i Dawania
Afirmacje w Depresji z oddechem Wima Hofa
